نفریــــــــــــــــــــــــــــــن
باید باکره باشی باید پاک باشی! برای آسایش مردانی که پیش از تو پرده ها دریده اند! چرایش را نمیدانی!!! فقط میدانی قانون است سنت است دین است... قانون و سنت را میدانی مردان ساخته اند اما در خلوت می اندیشی... به مرد بودن خدا و گاهی فکر میکنی خدا را نیز مردان ساخته اند... وقتی نگاهت بر اندامم ثابت میماند میبینم هرزگی را در چشمانت که چگونه دودو میزند وقتی مرا در آغوش میگیری فاجعه ای آغاز میشود که ای کاش هیچوقت پایان نداشت اما افسوس...وقتی تو تمام کثافت های وجودت را خالی کردی رانده میشوی از بهشتی که تن هرزه ام برای خود ساخته است هجوم شهوت که بالا میگیرد. . .
نام تمام زنان سرزمین من ، حواست که تو با پاهایی که روی گلویم فشار می دهی
آرایشم را غلیظ تر میکنم چشمانم را سیاه تر در دیگری می جویم آنچه را در تو نیافتم و او به من می دهد آنچه را از دیگری دریغ می کند...
آنقدر لیز خورده ام از حصار ِ دستها، و افتاده ام آنقدر لاس زده ام با جلبکهای تهِ این حوض که مثل ِ قورباغه های هزار ساله شده ام... نه! نه! من اون چیزی که می خواستم نشُدم ای کاش در چنبره ی صد اِژدها در شبی تاریک گرفتار میماندم ولی ننگِ سکوت را نمیپذیرفتم!.. تک و تنها می نشینم با کلاغ ها گپ می زنم گوش می کنم به صدای سمفونی قورباغه هایی که با هیجان نقش خروس بی محل را بازی می کنند اینجا درختانِ فاحشه ی باغ کلاغ می زایند و بوته ها آبستنِ قورباغه ها و و مترسک توی آستینش موش پرورش می دهد اینجا جغد بر جای هما ی سعادت و شغال بر حریم شیر جسارت کرده است آری این است زندگی... سمفونیِ قورباغه، زوزه ی گرگ و نگاهِ زاغ و مشامِ شغال. چه انتظار ِ ابلهانه ایست تمنای زندگی کردن و بوسه ی آزادی چشیدن!. اینجا آزادی مانندِ گنجشکی کوچک، توی سوراخی در زیرشیروانی، از ترسِ گربه ی خشونت قایم شده است. آه...پایان ِ ما را كِرم ها به سور نشسته اند.
چه سیاحتی می کند شهوتِ نگاهت در خطوطِ اندامم و نت های آهنگِ برهنگی را بر پوستم می نویسد دستِ هوسبازَت و رقص ِنوازش ِ انگشتت و صدای مبهمی از سیم های بریده ی آه به آه ه ه ه شـــــ ـرمنده عزیزم... من اجازه نمی دهم عشقِ من در وجودت نطفه بندد، نامی برایش انتخاب نکن هی تو!... بوسه هايم را عشوه هایم را زمزمه هايم را وقتی که سر بر شانه ات می گذارم باور نکن... تا روزی است که پیدا کنم معشوقِ حقیقی ام را . آه... نفرتِ تو در ذهن ِ من رشد می کند همچون یک جنین در رحم یک راهبه یک قدیس مقدس است یا یک حرامزاده نمی دانم!!... وسوسه ی خیانت 10 9 8 . . وشمارش معکوس تا مرز جنون... رد پاهایم را پاک می کنم عشق هرزم... هیچوقت صدایم نکن میترسم...میترسم با شنیدن صدات دلم بلرزد محکم نیستم در برابر کسی که با خیانتش هنوز هم با خیالش رویا میسازم عشق هرزم حالا که رفتی هیچوقت برنگرد... هیچگاه نتوانستم تصور کنم بازیچه ی دست کسی باشم که تمام زندگی ام را با یک نگاه او باخته بودم.... هیچگاه نتوانستم از ان نگاه های با محبت و مهربان او پی به شخصیت درونی اش ببرم. در خیال خود ساعت ها با او هم کلام بودم و همیشه تصویر زیبایش را که سرشار از عشق و امید بود در ذهن خود ترسیم می کردم. روزی فکر میکردم تنها شریک زندگی ام اوست " اما نبــــــــــــــــــــــــــــــــود... " ان کسی که من مدت ها ارزویش را داشتم دلم را به بازی گرفت و یک زخم همیشگی را به قلبم هدیه داد. امشب من در گوشه ای تنها خاطراتم را ورق میزنم تا شاید بتوانم دلیلی برای شکستگیه قلبم پیدا کنم. اما تنها چیزی که پیدا کردم این بود... " قلب من بی دلیل شکسته شد..." شنیــده بودم که "خاک سرد است". خسته‌ام صورتم جوان است و درونم پیر ... این است رسم روزگار .. فقط میدانم بزرگترین خیانتی که دارم به خودمم میکنم زندگی کردنه ...تا شاهد مرگ تدریجی خود باشم ... برای دلم، گاهی : مادری مهربان میشوم، دست نوازش بر سرش میکشم، میگویم: «غصه نخور، میگذرد …» برای دلم، گاهی پدر میشوم، خشمگین میگویم: «بس کن دیگر بزرگ شدی ….» گاهی هم دوستی میشوم مهربان، دستش را میگیرم، میبرمش به باغ رویا … مرگ،خوابي شيرين، در آغوش خاك گرم كه جسم سرد مرا در آغوش ميگيرد تا همه ي بي مهري ها وسردي ها و نامردي ها را به فراموشي بسپارم. و با چه محبتي مهرش را نثارم ميكند بي منت. و باد كه با وزش بر روي خاكم و نوازشي دلنشين آرامم مي كند و در لابه لاي درختان برايم آوار مي خواند و درختان برايم دست مي زنند و حال با اين ياران ديگر احساس تنهايي نخواهم كرد. مرگ زيباست براي جسم سردم و روح بلند پروازم كه باز خواهد گشت در آغوش گرم وبي نهايت محبت او. مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نا مردند! برای اثبات کمال نا مردی آنان٬ تنها همین بس که در مقابل قلب ساده و فریب خورده ی یک زن ٬ احساس می کنند مردند. تا وقتی که قلب زن عاشق نشده ٬ پست تر از یک ولگرد ٬ عاجز تر از یک فقیر و گدا تر از همه ی گدایان سامره. پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی میکنند اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد ٬ به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید!! و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نا مردی جست و جو میکنند دلم یک آغوش میخواهدکه به جای شهوت....همدم باشد... آغوشی که اندازه ام باشد بدون آنکه دست به سایز خود بزنم... آغوشی که مرا بفهمد... در سرزمین من، هیچ کوچه ای به نام هیچ زنی نیست و هیچ خیابانی ... بن بست ها اما، فقط زن ها را می شناسند انگار ... در سرزمین من، سهم زنها از رودخانه ها، تنها پل هایی است که پشت سر آدمها خراب شده اند ... اینجا تنها نام یک بیمارستان مریم است، اما تخت های زایشگاه پر از مریم های درد کشیده ای است که هیچ یک، مسیح را آبستن نیستند ... من میان زن هایی بزرگ شده ام که شوهر برایشان حکم برائت از گناه را دارد ...!! نمی دانم چرا شعار از لیاقتم، صداقتم، نجابتم و... می دهی!!! توی که می دانم اگر بدانی بکارتم به تاراج رفته، انگ هرزه بودن می زنی و می روی ...!!! اما بگرد، پیدا خواهی کرد ... این روزها صداقت، لیاقت و نجابتی که تو می خواهی زیاد می دوزند ...!!! امروز پول تن فروشیم را به زن همسایه هدیه کردم، تا آبرو کند ... برای نامزدی دخترش ...!!! و در خود گریستم ... برای معصومیت دختری که بی خبر دلش را به دست مردی سپرده که دیشب، تن سردم را هوسبازانه به تاراج برد ... و بی شرمانه می خندید از این پیروزی ...!!! روی حرفم، دردم با شماست ... اگر زنی را نمی خواهید دیگر، یا برایش قصد تهیه زاپاس را دارید ... به او مردانه بگویید، داستان از چه قرار است ... آستانه ی درد او بلند است ... یا می ماند ... یا می رود ...!!! هر دو درد دارد ...!!! اینجا زمین است؛ حوا بودن تاوان سنگینی دارد! بهم میرساند...همین راهی که ما را از هم دور کردهاست. دستی که با تو بدرود میکند نامم را به خاطر بسپار... دوباره عاشقم خواهی شد... امشب هوس طعم لب های تو را کرده ام امشب هوس عشق تو را کرده ام هم نفس این شبهای من دود سیگاریست که دیگر کلیشه ای شده است.... به تو می اندیشم..... وبه گرمای تنت..... که نصیب دگریست..... و به تنهایی شب های خودم..... نه ...نه گریه نمیکنم تداعی یک چیزی رفته توی چشمم ! به گمانم ... یک خاطره است !!!! سر به گوش من بگذار و بگو دوستت دارم از چه میترسی...؟ فردا دوباره می توانی انکار کنی !!! سکوت می کنم ! تنهـــایـــی همیـــــن اســــت تکــــرار نا منظــــم من بــــی تـــو… بــی آنـــکه بــدانـی برای تو نفـــس میکشـــــم.. سَـــــخــت اســـت میـــــآن هـــق هـــق شَبــــــآنــه روزی ات . . . میدونی؟؟ باید بفهمی وقتی دلت میگیره...تنهایی!!! باید یاد بگیری از هیچ کس توقع نداشته باشی!!! باید عادت کنی که با کسی درد دل نکنی!!! باید درک کنی که هرکس مشکلات خودشو داره!!! باید بفهمی وقتی ناراحتی...دلتنگی....یا بی حوصله ای.... هیچ کس حوصله ی تورو نداره...!!! دیگه باید فهمیده باشی همه رفیق وقتای خوشی اند...!!! همه خودشون انقدر درد سر دارن که حوصله گند اخلاقیای تورو ندارن...!!! همه اینقدر کار دارن که وقت ندارن واسه تو وقت بذارن...!!! که به حرفات گوش بدن یا وقتی تنهایی کنارت باشن...!!! ولی...ولی تو نباید اینجوری باشی...!!! تو باید سنگ صبور باشی...!!! تو باید سنگ باشی...!!! دردای تو پیش دردای اونا هیچی نیست...!!! تو اصلا سختی نکشیدی...!!! تو اصلا تنها نموندی....!!! تو هیچ وقت غصه دار نیستی...!!! نباید باشی...!!! فـهـمـیـدی...؟؟؟ می گویند :شاد بنویس ... دیگر آرزویی ندارم!
در و دیـوار اتــاقــمـ بــویِ خــون میــدهــد مــن امشــب تـمـامـ وابـستـگـے امـ بــه تــو را بــه تـیـغ کـشـیـده امـ! چـه رســم ِ تلخــي سـت
دیوانه میکند مرا ! بعضی وقتها من همان دخترکی هستم هــيـــس ! می شنوی صدای اندوهم را می شنوی صدای بغضم را که با کوچکترین ضربه ای خواهی ترکید باید گریست برای شاخه های شکسته باید فریاد زد به حال شقایق پرپر شده باید اشک ریخت با دیدن پروانه سوخته باید گریست برای چشم انتظاری عاشقان پنجره ها خالی است،هوا تنهاست،ستاره سرگردان است،خورشید گریان است پس محبت کجاست؟ تولدم مبارک...
تقویم ورق می خورد تقویم و می رسد به روزی که آمدنش ، هیچ کس را خوشحال نمی کند ،حتی خودم را....... تولدم را جشن می گیرم با یک کیک تنهایی چند شمع اشک و یک کادو ،پیچیده به اندوه. تولدم مبارک. این اولین و آخرین تبریک تولدم بود،خودم به خودم. ولی تولدم مبارک نیست ..... شبِ تولد من است و من دلم غم دارد،غم جوانی ام... هر سال این روزها دلگیر و آشفته میشوم... چقدر کار ناتمام،راه نرفته باقیست... جز خودم چه کسی افق آرزوهای مرا می بیند؟ پهنایِ سادگی هایم را ؟ دل دیوانه ام را؟ دلم گرفته از این یکسال هایی که چون باد می گذرد، شب شده و شهر در سکوت می رود و من هنوز در فکرِ کودکیم.......
بکارت و نجابت را نمی فهمی!!!
عصمت و قسمت را یکی می بینی !!!
تن آدمی میشود جولانگاه هرزگی ها. . . .
اما ارضا که می شوی
تازه می فهمی چه دریدگی هایی که نکردی
ای انــــســـان. . . !! 
زنانی که هر روز با امیدی متولد می شوند
و هر شب با نا امیدی می میرند
و تحمل می کنند چشمان هرزه ی از حدقه درآمده تان را.
این حکم خدایم بود که تو نان آور شدی
و نمی دانست! که نان تو طعم سگ می دهد.
وقتی که با نان ،خیانت، خودخواهی و وقاحتت را به زور به خوردم می دهی...
نانت پایین نمی رود.
من
دیر زمانیست که می اندیشم
آیا خدایم مرده است!..
سرخیشان را چگونه پنهان کنم ؟
مانتوی تنگ تری می پوشم با کفشهایی بلندتر
خمودگیم را چه کنم ؟
لبهایم را قرمزتر میکنم موهایم را پریشان تر
آشفتگی ام را چطور ؟
و حس ِ وحشتِ من آغشته به اشتیاقِ تو، تویی که برای طعم قرمز رژ اَم شرع را زیر پا گذاشتی
به کسی نگویید
من روزی در این دنیا بودم...
خدایا
می شود استعـــــفا دهم!؟
کم آورده ام...!!!
ایـــن روزها اما انگار آنقـــدر هوا ســـرد است،
که زنــده زنــده فراموش می کنیــم یکدیگـــر را.........
خیلی خسته
به من جایی بدهید
می‌خواهم بخوابم
یک تخت خالی
یک دنیای خالی
یک قلب خالی… .jpg)
دلم، از دست من خسته است
دلتنگیهایم قدم بزنم
در این خیابان
که پر از چراغ و چشمک ماشینهاست
…نه آقایان:
مسیر من با شما یکی نیست
از سرعت خود نکاهید
من آداب دلبری را نمی دانم
نخواستنت را , نداشتنت را , نبودنت را ؛
به پاس آن همه دوست داشتنت ,
عزیز بودنت , خواستنت ؛
خیانتت.دروغ هایت!
سکوت می کنم . . . !
نَــــفَـــس کــــــــــم بیــآوَری . . .
وَ او بــــه عشــق جَدیــــدش بگـــــویَد . . .
نَـــــــفَـــــــس . . .
اگر خودم نه،
حداقل
موهایم سپید بخت شدند عاقبت!
تــــو ، بــي خـــبـر از مــن !
و
تمـــام ِ مـن ، درگـــير ِ تــو
شباهت این روزها
با روزهایی که
وعده میدادی !
از شدت دلتنگی ، گریه که هیچ
دلت می خواهد ،
های های بمیری
که انتخاب شدم
برای از دست دادن تو
نه بیشتر
نه کمتر!
ميخـــواهــم بــشنـــوم عـاشــقـــانــه هـــايـــش را
كــه در گــوشــش زمــزمــه ميـكــنــد
و بــه يــاد بيـــاورم روزي را كـــه
هـــميــن هـــا را در گــوشــم زمـــزمـــه ميــکــرد !
| Power By:
LoxBlog.Com |
